دوران جوانی را صرف تلاش برای اندوختن ثروت و شهرت می‌کنیم، تا مگر به سرمایه روزگار پیری گردند؛ ]ولی[ به پیری که می‌رسیم، درمی‌یابیم که برای کام گرفتن از هر چیزی، دیگر دیر است. 

عشق یونانی آرزوی به تصاحب درآوردن است، البتّه به معنای اشراف‌منشانه کلمه؛ داشتنِ سرمایه‌ای در معشوق برای راهنمایی ایده‌آل و پرورش تعالی‌بخشِ اخلاقی. بنابراین، برای انسان یونانِ باستان، عشق می‌تواند موقعیتی میانِ نداشتن و داشتن باشد. عشق، در نتیجه منطقی آن،...